Chili, het eerste land wat we bezoeken tijdens onze trip naar Zuid-Amerika. Daarnaast het duurste land en daarnaast waarschijnlijk ook het enige land wat we zullen bezoeken waar veel en goede wijn gemaakt wordt. Voor ons reden genoeg om dit te gaan ontdekken en proeven. Proef je met ons mee?
Eigenlijk was het niet de bedoeling, maar in Santiago lieten we ons toch verleiden om bij een goede zaak te gaan eten. De nummer 3 van Zuid-Amerika, en nummer 36 van de wereld wel te verstaan. We gaan eten bij Restaurant Boragó. Een restaurant waar ze alleen maar met Chileense producten koken. Op de kaart werken ze van het uiterste Zuiden in Patagonië tot aan de Atacama woestijn helemaal in het noorden. Een interessante visie en een nieuwe ervaring voor ons. We kunnen niet wachten. Chef Rodolfo Guzmán heeft zijn ervaring opgedaan bij Mugaritz in Spanje, een restaurant dat behoort tot de top van de wereld.
Het is tijd voor een nieuwe bestemming, één waarvan we allebei niet hadden gedacht dat we daar ooit zouden komen. Het meest afgelegen eiland op aarde. Een eiland wat ik voornamelijk ken uit de Donald Duck en van Super Mario. Paaseiland. Graag neem ik jullie mee op een virtuele tour over dit mysterieuze eiland.
In tegenstelling tot onze eerste reis, boeken we nu bijna al onze accommodatie via Airbnb. Even een korte update voor wie hier nog niet mee bekend is; AirBnB is een online boeking website waar particulieren hun huis/kamer aan kunnen bieden. Dit varieert van mega villa’s tot kleine hutjes op het strand. Van een kamer bij iemand thuis tot een apartment in een grote stad. De prijzen zijn vaak een stuk schappelijker dan een hotel of hostel, en wij vinden het fantastisch om zo met de lokale bevolking in contact te komen.
Ruim acht maanden was het hard werken, weinig tijd om na te denken, of om voor te bereiden. Maar afgelopen donderdag was het dan toch echt zo ver. Deel twee van onze grote reis ging beginnen. Onze eerste stop is niet alledaags Frans Polynesië. Een fijne vlucht met de lokale vliegmaatschappij was een goed begin. De bubbels werden ontkurkt en binnen no time waren we vijf uur de stille oceaan opgevlogen. Onze AirBnB host stond ons op het kleine vliegveldje met een bloemenkrans op te wachten. We vertrokken vanuit Nieuw Zeeland op 1 december, maar al terug in de tijd reizend landde we op 30 november en wonnen we dus een dag in het paradijs! Niet verkeerd…
Iedereen die mij goed kent weet het wel, ik ben gek op bloemen! Tijdens het bollenseizoen in Nederland ben ik opeens nog trotser op mijn roots die in de bollenstreek liggen, in Zuid-Afrika sleurde ik iedereen mee op een zogenaamde “wild flower tour” en ook in Nieuw Zeeland gaan we op ontdekking. Al weken werd Marc niet goed van me, “wanneer gaan we nou een dagje naar Lake Tekapo?” Eigenlijk had ik de moed al opgegeven want onze auto was immers verkocht, en het zou toch wel een flinke 2,5 uur rijden zijn.
Afgelopen maand was ik jarig en Marc zou Marc niet zijn als hij zichzelf elk jaar weer overtreft met zijn cadeautjes. Ook dit jaar was het weer een complete verrassing. Eigenlijk hadden we besloten dat we Queenstown op culinair gebied zouden laten voor wat het was, (op een paar Fergburgers na) maar nadat we toch van meerdere mensen hele goede verhalen hoorden over een wijnhuis in de buurt konden we onze nieuwsgierigheid niet meer onderdrukken. Althans, Marc niet. Op mijn verjaardag vertelde hij me dan ook dat hij stiekem al gereserveerd had bij Amisfield. Wat een boefje! En niet alleen Marc zat in het complot want wat bleek, pap en mam hadden hier ook al een aandeel in en zouden zich over de wijnen ontfermen. Verrassing!