Een bijzondere uitnodiging van Café Lisboa om hier de Portugese keuken te leren kennen. Ouderwetse gerechten maar met een moderne twist. Proef met ons mee in het uitgebreide verslag van een middagje heerlijk smullen.

Een restaurant van een chef met een verhaal: Jose Avillez. Met zijn restaurant Belcanto behaalde hij twee Michelin sterren en valt hij net buiten de top 50 van restaurants van San Pellegrino. Daarmee is hij de meest gerenommeerde chef van Portugal. Jose is een bekend gezicht op de Portugese televisie en schreef meerdere kookboeken, maar ooit begon hij aan een studie business communication. Pas in zijn laatste jaar bedacht hij dat hij chef-kok wilden worden. Hij liep bij verschillende zaken stage, maar zijn ambities kwamen pas echt aan het licht toen hij voor Ferran Adria ging werken bij ‘ s werelds nr. 1 restaurant El Bulli.

Inmiddels heeft hij zeven verschillende zaken op zijn naam, variërend van pizza tot fine dining. Vandaag kregen wij de kans om te proeven van zijn kunsten bij Café Lisboa.

Terug in Europa

Op het terras van São Carlos hangt een gezellige sfeer. Lekker Europees, dat hebben we gemist. Nadat we van de Nomad Cruise afkwamen, is dit namelijk het eerste stukje Europa in anderhalf jaar! Een pleintje met een oud theater uit 1755 waar voornamelijk opera’s spelen. Café Lisboa zit tegen het theater aan. De bediening is vriendelijk en weet veel over de lokale keuken te vertellen. Ze adviseren ons over wat we moeten bestellen. Seafood, dat is waar we vandaag voor gaan. Lekker licht want gisteravond was een wilde avond.

Portugees met een twist

Eerst eens even afkoelen van de wandeling door de stad. Heuvel op, heuvel af. En wat werkt dan beter dan een verkoelend glaasje rosé bubbels. Portugees natuurlijk. De eerste voorgerechten verschijnen op tafel. Spinnerkrab salade in zijn originele behuizing. Heel goed op smaak gebracht en gegarneerd met peterselie en ei. Niks geks maar super-lekker! Er verschijnt steeds meer op tafel. Een crème van wortel, lokale harde geitenkaas, olijven, boter met gefermenteerde worst en een rijk assortiment brood.

De porties zijn perfect om te delen. Tapas nieuwe stijl. Na de krab smikkelen we van een octopus tartaartje. Puur en super mals, gewoon met wat tomaat en olijfolie. Meer heb je niet nodig. Er wordt uitgepakt, want twee voorgerechten is niet genoeg. Op aanraden van onze ober proberen we ook de Portuguesinha: een bladerdeeg taartje gevuld met een ragout van verschillende onderdelen van het varken. Na de eerste hoogtepunten uit de oceaan was dit net even wat minder, maar zeker niet onsmakelijk.

Vinho Verde

Eerder deze dagen hadden we ons al een beetje verdiept in de lokale wijnen van Portugal. Een heel nieuwe belevenis voor ons. Vino Verde? Wat? Groene wijn? Wij kennen alleen maar wit, rood en rosé of zijn we nou echt zo a-culinair? Maar nee, dit blijkt hier dagelijkse kost te zijn. Vinho Verde is een frisse jonge witte wijn die alleen in Portugal gemaakt wordt. De wijnkaart biedt verschillende opties Vinho Verde maar is ook rijkelijk voorzien van wit, rood, rosé en bubbels.

Bacalhau a Bras van Café Lisboa

Tijd voor de hoofdgerechten. We beginnen met iets heel bijzonders. Op het eerste gezicht lijkt het een risotto maar dat is het niet. Bacalhau a Bras. Knapperige sliertjes gefrituurde aardappel gemixt met ui en kabeljauw. Dit wordt gebonden door een geklutst eitje. Hier zien we de invloeden van El Bulli terug. Een smaakexplosie van olijfjes die knappen in je mond en uitbarsten in een olijvenvloeistof. De smaak van groene olijven past perfect bij dit gerecht. Het is heerlijk! Het blijkt dan ook de favoriet van Jose zelf te zijn.

Dan verschijnen er twee bordjes gegrilde octopus op tafel. In deze stad lijkt er geen dag voorbij te gaan waarin we geen verse octopus eten. Mijn ervaring was dat octopus vaak taai wordt maar in Lissabon lijkt het tegenovergestelde waar te zijn. Super mals. Lekker met een gepoft aardappeltje. De witte wijn die de ober ons aanbeveelt, is een goede match. Het is echt even genieten, lekker in de schaduw op dat rustige pleintje.

Pastel de Nata

We twijfelen of we nog wel plek hebben voor een toetje maar het klinkt allemaal zo lekker dat we ons graag laten verleiden. De kaart is leuk opgebouwd, bij elk dessert wordt ook een dessertwijn aangeraden. En dit heeft onze interesse behoorlijk gewekt. Op Madeira maakten we al kennis met de Madeira wijn. Een zoetere versterkte wijn. Dit betekent dat er na het normale fermentatieproces extra alcohol (vaak brandy) aan toegevoegd wordt. Hierdoor wordt de wijn zoeter en krijgt deze een hoger alcoholpercentage. 

Marc kiest voor een dessert met verschillende structuren van hazelnoot met een glaasje vijf jaar oude Madeira en ik ga voor de Pastel de Nata, een traditioneel puddingcakeje uit Lissabon met een glaasje twintig jaar oude port. De pastel is zo luchtig en knapperig. Het perfecte toetje voor als je eigenlijk geen plek meer hebt. Binnenkort lees je hier meer over Port, houd onze website dus goed in de gaten!

Een kijkje in de keuken

Na het dessert worden we uitgenodigd om een kijkje in de keuken te nemen. De jonge head chef laat ons zien hoe de bacalhau a bras wordt gemaakt. Bijzonder om te zien hoe de chefs zich zo makkelijk en snel door de kleine, smalle keuken bewegen.

Café Lisboa

Misschien waren we een beetje bang dat Café Lisboa te veel in de schaduw van grote broer Belcanto zou staan, maar niks is minder waar. De kwaliteit van de gerechten was ontzettend goed. Alles is op smaak, we proefden nieuwe dingen, de bediening was dik in orde en ook de Portugese wijnen deden ons verrassen. Wat een heerlijke, lange lunch bij Café Lisboa! Mogen we morgen weer komen? Dank jullie wel!

 

 

Share: