Toen we wisten dat Barcelona de laatste bestemming van onze wereldreis zou worden, besloten we in stijl af te sluiten. Er waren een paar opties, maar uiteindelijk hadden we via e-mail heel erg leuk contact met Restaurant Disfrutar Barcelona: een zaakje in de wijk Eixample. Bij Disfrutar Barcelona koken ze Mediterraans met een knipoog. Er wordt veel geëxperimenteerd met het moleculaire koken, en dat is, zeker voor mij, een hele nieuwe wereld. Lees hier hoe lekker we aten bij Disfrutar in Barcelona.
We worden binnen direct hartelijk ontvangen en we merken dat we in de Mediteranean zijn. Keramiek in het interieur, maar ook het wit van de vissersdorpjes, het blauw van de zee, en de aardtinten van het platteland. Het is een prachtige zaak met een open keuken en een groot terras. Het plafond is hoog en de witte tinten geven een gevoel van ruimte. Het is heerlijk vertoeven! Vanaf het eerste moment worden we ontzettend in de watten gelegd door de bediening. We kiezen voor het grootste menu dat €180 per persoon kost. Niet goedkoop, maar geloof me, het is het meer dan waard.
Goed van start met Vermouth
We beginnen de lunch met een glaasje Vermouth. Een aperitief dat we de vorige keer in Barcelona voor het eerst herontdekten. Natuurlijk kenden we de Martini’s, maar dit is andere koek. Marc kiest voor een rode, en ik voor een frisse witte. De sommelier, Ruben, heeft een mooi wijnarrangement voor ons klaar staan. Niet bij elke gang een glas want dat wordt te veel. We trappen af met een glaasje Cava wat goed vergezeld met de eerste snacks die we gaan proeven. En dat zijn me er wat!
Het spits bijten we af met snacks, veel snacks!
Begin je aan 30 gangen, dan is het zaak dat je dit strategisch aanpakt. Het eerste gerechtje dat op tafel verschijnt, is een lange vinger…gemaakt van ijs met de smaken van passievrucht en mint. Zo zacht en delicaat, het bereidt je smaakpapillen voor op alles wat komen gaat. Dan nippen we een paar druppels gin van een rozenblaadje. Op rozenblaadje nummer drie ligt iets wat lijkt op een witte framboos. Niks is minder waar want de framboos is van ijs gemaakt en smaakt helemaal niet naar framboos maar naar lychee. Onze ober zet hierbij ook een schaal met aarde (gemaakt van cacaonips) op tafel en na een paar keer flink schudden verschijnen er twee bietjes boven de grond.
Tijd voor een broodje. We hebben al in de gaten dat niks is wat het lijkt hier, en zo ook met het brood. Het lijkt wel een oliebol, en de ober legt uit dat het brood bestaat uit gefermenteerd deeg, het product in het brood is vers. Oud en nieuw gecombineerd. Hij houdt het nog even spannend om wat voor product het gaat. Als we een hap nemen, proeven we de kaviaar. Hoe kan het in godsnaam dat er rauwe viseitjes in het brood verwerkt zitten…? Een van de vele geheimen van Disfrutar Barcelona. Dit spektakel wordt gevolgd door een boterzacht snoepje van walnoot en een stukje mango infused met whisky en tonka-bonen. Een tonka-boon zit qua smaak een beetje tussen chocola en vanille in. Heel speciaal.
Smokeyness
Een aantal gangen geleden werd er al een interessant koffiepersje op tafel gezet. Het begon heftig te roken toen de ober de pers naar beneden duwde. En wat bleek? Hier zat een cider uit het noorden van Baskenland in gecombineerd met droog ijs. We staren er met open mond naar. Het wordt nog gekker als de ober met een brandertje wat hout in de fik steekt en de rook daarvan in onze glazen blaast. Het glas ruikt naar gerookt hout, en dat maakt de cider extra speciaal. We eten hier een millefeuille bij van Parmezaan. Jammie! Na al deze rokerige smaken verfrissen we het smakenpalet weer even met een flinterdunne sandwich van eetbaar papier en oranjebloesem.
De handtekening
Tijd voor een heel herkenbaar gerecht van Disfrutar Barcelona. De oorsprong van dit gerecht ligt bij restaurant El Bulli van Feran Adria, waar alle drie de chefs, Oriol Castro, Mateu Casanas en Eduard Xatruch lang samenwerkten. Het zijn de beroemde olijven. Misschien wel het showpaardje van de moleculaire keuken. Op het eerste gezicht lijkt het gewoon een schaaltje met een zwarte en een groene olijf in de olijfolie. Zodra je er in bijt, knapt de olijf echter uit elkaar en proef je een heerlijke emulsie van olijf. In dit geval is de buitenkant van de olijf omhuld door een dun laagje cacaoboter, maar er zijn verschillende manier om dit resultaat te krijgen. Zoals we al eerder merkten, gaat het bij Disfrutar Barcelona niet alleen om de smaakervaring, alle zintuigen komen aan bod. Voor de volgende snack (zelfs nu ik het schrijf kan ik haast niet geloven dat we nog maar bij de snacks zijn, en dat ons nog zoveel lekkers te wachten staat… ) spuit de ober een beetje Sherry vinaigrette in een groot wijnglas. Even ruiken voordat je een hap neemt van de Gazpacho sandwich. Een sandwich gemaakt op basis van merengue en gevuld met een ijsachtige vulling van de bekende Spaanse koude soep Gazpacho. Gazpacho kent slechts een paar ingrediënten; tomaat, komkommer, paprika, knoflook en ui. Heerlijk verfrissend.
We vervolgen onze culinaire weg met een licht soepje van amandelen. De amandeltjes zijn gepocheerd en zijn boterzacht. Op het bord worden ze vergezeld met een praline van amandel, een crème, en een olie infused met zwarte knoflook. Dit is één van onze favoriete gerechtjes van de middag. Zo zacht, en zo goed op smaak. Dan verschijnt er een krokante eidooier in een eierschaal op tafel. Geserveerd in het meest schattige eierdopje dat ik ooit gezien heb. Onder de krokante dooier ligt een gelei van paddenstoelen. En alsof het gerechtje zo nog niet bijzonder genoeg is, wordt dit vergezeld door een mandje met paddenstoelen Dim Sums die we dippen in een heerlijke vinaigrette.
Nog even terug naar Zuid-Amerika met Ceviche
Ik weet niet precies waar de snacks overgaan in de voorgerechten, maar het is gedaan met de bubbels en onze sommelier schenkt ons een heerlijk frisse Sauvignong Blanc in die ook van Gramona komt, hetzelfde wijnhuis als waar we eerder de Cava van dronken. Wellicht is dit het teken dat we door gaan met de voorgerechten. En ook die stellen niet teleur. Het eerste voorgerecht is een Ceviche van monkfish (Zeewolf). Maar Disfrutar zou Disfrutar niet zijn als ze daar niet een eigen draai aan geven. De vis is verwerkt in een heerlijke romige crème en dit gaat samen met een sorbet van wortel en een zure emulsie. De combinaties zijn fantastisch. Een Ceviche zoals we hem nooit eerder proefden. Dan tovert de ober twee scheermesjes uit een schaal vol met zout. Ze zijn gemarineerd in het zeewier. De garing is perfect maar naar mijn smaak hebben ze iets te veel van het zout opgenomen (ondanks dat ze goed ingepakt waren) en verliezen ze hun bijzondere smaak een beetje door de overheersende smaak van het zout.
Wat een show!
Dan is het tijd voor een gerecht wat ons misschien wel het meest imponeerde. De ober verschijnt aan tafel met een pannetje met doorzichtige (!) penne. Hij spuit hier vervolgens een emulsie van room, ei, parmesaan en spek op, mengt dit snel en kundig en voor ons staat een perfecte Pasta Carbonara. Doordat de pasta van hambouillon is gemaakt, is hij een stuk minder zwaar als gewone pasta. Ontzettend lekker en wat een show!
Tijd om het smaakpallet weer een beetje te verfrissen. We krijgen een koekje gemaakt van tomaat met kaviaar van olijfolie en daarbij een vloeibare salade Caprese. In één keer giet je de superlichte soep vanuit het langwerpige kommetje in je mond. Wederom enorm lekker!
Suquet
Hier eindigen de voorgerechten, tenminste, dat denken we, want er wordt een glas prachtige rode wijn ingeschonken: een Tempranillo. De ober vertelt ons dat de komende twee gerechten in het teken staan van de Suquet, een traditionele Spaanse vissoep. Voor ons nieuw en we durven het bijna niet te vragen maar we doen het toch. “Is dit de Spaanse variant op de Bouillabaisse?” vragen we. “Ja zo zouden jullie het wel mogen omschrijven”, zegt de ober. En inderdaad, de smaken komen overeen, maar het is toch anders. Ons eerste gerechtje in deze reeks is een noedelsoep. De noedels zijn gemaakt van zeekomkommer en de bouillon is fantastisch op smaak.
Het volgende gerechtje is een langoustine die werkelijk perfect bereid is. Dit gaat samen met een saus van de Suquet, gnocci’s van aardappel en saffraan en een schuim van peterselie. Om de smaaksensatie nog meer te vergroten, serveren ze er ook nog een bouillon van Suquet bij in een apart glaasje. Voor Marc springt dit gerecht er met kop en schouder bovenuit. Zijn favoriet van de middag.
We zijn het haasje
Dan is het tijd voor de tweede reeks hoofdgerechten. (Juist, hier komen de hoofdgerechten in reeksen, love it) Dit keer staat de haas in de schijnwerpers. Naast ons zagen we al meerdere keren interessante glazen ingeschonken worden met, wat wij dachten, Vermouth of misschien zelfs wel cognac. Wederom is het weer niet wat het lijkt bij Disfrutar. Het is namelijk een koude consommé van haas, geserveerd over ijsblokjes, een stukje sinaasappel en een takje rozemarijn. Een gerecht op zich, maar dit gaat samen met koekje van foie gras en haas. Wat een top combinatie! En zo anders dan wat je verwacht. Het vergt lef om de bouillon als een cocktail te serveren met een bijna zoet koekje erbij, maar het werkt perfect!
Het tweede gerechtje met haas is een Laksa (traditionele Maleisische vissoep) van haas. De noedels zijn vervangen door paddenstoelen. Het is licht en lekker zurig. Ook hierbij past de bouillon cocktail goed.
Pannenkoeken?
Tussendoor verschijnt er nog een blini op tafel. Niet zomaar een pannenkoekje, nee. Deze is gevuld met haas en foie gras. Je dipt de blini in cacaopoeder en het is een feestje in je mond. Jeetje, wat is dat lekker, en hoe maak je zoiets in godsnaam. Wederom één van de lekkerste dingen die we vandaag eten. Het zijn er inmiddels al zoveel…
Aan het einde van de hazenreeks is het tijd voor het laatste hoofdgerecht. Een stukje perfect gegaarde duif met verschillende structuren van mais. Inmiddels weten we dat bij Disfrutar Barcelona niks te gek is, en dat ze het hier dus niet bij laten. Het gerecht wordt vergezeld van een prachtig koekje met vormen van mais en foie gras. De maiskorrels lijken als twee druppels water op echte mais, maar ook dit blijkt weer niet zo te zijn. Ze spatten namelijk uit elkaar in je mond. De combinatie met de foie gras is subliem. We hadden het zelf nooit kunnen bedenken, maar het werkt zo goed!
Dessert is decadent, doe mij maar een toetje!
Inmiddels hebben we er zo’n 25 gangen opzitten en is het tijd voor de toetjes! Ruben, onze sommelier, trekt een fles ijswijn open. “Hè” zeggen wij, “het is in Spanje toch veel te warm voor ijswijn?” Dat klopt, zegt Ruben. Ze bootsen hier het proces van ijswijn na, door de druiven zelf in grote vriezers te bevriezen. Slim! En lekker!
Het eerste dessert is een schuim van Pandan en een sorbet van mango. Misschien niet zo uitbundig als wat we zojuist allemaal op tafel hebben zien gebeuren, maar zeker niet minder lekker. Tussendoor eten we Disfrutar’s versie van cheesecake. Een hoorntje van kersensorbet met een crème van kaas. Verfrissend en licht.
Pistache
Het volgende toetje bestaat uit pistache. Niet zomaar pistache, maar pistache bereid op 24 verschillende manieren. Kun jij ze tellen op het bord? We gaan van spongecake naar soep, en van rauwe pistache naar snoepjes van pistache. Ongelooflijk, en wat heb je veel creativiteit nodig om van één simpel product zoveel verschillende vormen te bedenken.
Er verschijnen nog een paar mondverfrissertjes op tafel maar het lijkt nog niet gedaan met de toetjes. Voor de volledige smaakervaring spuit onze ober een 16 jaar oude whisky op onze handen. Wat geurt dat sterk! Dit past perfect bij de profiterolle van hazelnoot die we erbij eten.
Nadat we bij de koffie nog een suikerspin in een katoenplant hebben geproefd, zit het er op. Jammer zeg, we hadden het allemaal nog wel een keertje willen proeven, want was het goed. Buitengewoon vernieuwend en zo smaakvol! We besluiten nog even lekker uit te buiken op het terras onder het genot van een kopje koffie. Het is heerlijk weer en we zijn inmiddels 30 gangen en redelijk wat glazen wijn verder. We blikken terug op de middag: niet vaak aten we zo goed! Alles was tot in detail uitgedacht, perfect op smaak, niet te zwaar en zo vernieuwend!
Wat een lunch!
Na afloop praten we nog even met één van de drie chefs van Disfrutar Barcelona, Eduard. Hij vertelt dat het hard werken is maar dat het het altijd waard is geweest. Vol enthousiasme vertelt hij over zijn vak.
Eén ding is zeker, bij Disfrutar Barcelona komen we nog een keertje terug. Het is een restaurant om in de gaten te houden want sinds de opening in 2015 gaan ze als een speer. Zo wonnen ze dit jaar de Miele on the watch award en staan ze op nummer 55 van ’s werelds beste restaurants volgens San Pellegrino. Wij zijn heel benieuwd wat ze nog meer in petto zullen hebben.
Ohhh wat heerlijk, t water loopt uit mn mond.
Je hebt t weer geweldig beschreven Anne!
Ohhh wat heerlijk, t water loopt uit mn mond.
Je hebt t weer geweldig beschreven Anne!
Ik hoop dat Marc goed heeft opgelet want volgens mij smaakt dit
in Nederland ook heel lekker.