We reizen vanuit Santiago door naar Noord Chili. San Pedro de Atacama. Een klein dorpje midden in een eindeloze woestijn. Een plaatsje waar veel backpackers de grens met Bolivia oversteken, maar wat ook een uitvalsbasis is voor een aantal dagtrips naar de woestijn. Vanuit Chili kun je een tour naar Uyuni, een stad in Bolivia, doen. Volgens andere reizigers zou dit één van de hoogtepunten van het continent zijn. En ik kan jullie alvast verklappen, dat gold ook voor ons. Lees met ons mee wat we allemaal beleefden in en om de woestijn en zoutvlakte van Bolivia.

In San Pedro de Atacama merkte we al snel dat er tientallen tourbureautjes zijn die je maar al te graag een tour aan willen bieden. Op internet lezen we echter dat er een flink verschil in kwaliteit zit. Met een beetje pech is je chauffeur ’s ochtends vroeg nergens te bekennen, of komt hij aanstrompelen met een lege fles whisky in zijn handen. Ook verdwalen op de eindeloze zoutvlaktes is een veelgehoord verhaal. Online komen we erachter dat er één touroperator met kop en schouders bovenuit steekt. World White Travel. Ook is dit één van de weinige operators die de tour met een Engelstalige gids aanbiedt. Even lijkt het erop dat rond de kerstperiode waarin wij willen vertrekken er geen Engelstalige gids beschikbaar is, maar gelukkig komt het toch goed en vertrekken we op tweede Kerstdag richting Bolivia.

De groep bestaat uit zes personen en onze gids Oscar. Wij, twee Nederlandse jongens, een Koreaans en een Japans meisje. Leuke mix en het klikt goed. Kort na vertrek vanuit San Pedro is het al meteen tijd om de grens te passeren. Nog nooit hebben we zo’n idiote grensovergang gezien (alhoewel, de grens met Mongolië en Rusland was ook vrij gek). Een hutje te midden van eindeloze vlaktes met zand, waar je dus met gemak omheen kunt rijden. Maarja, daar zullen ze wel hun redenen voor hebben om dat dus niet te doen. Braaf gaan ook wij in de rij staan met de honderd andere toeristen die rond hetzelfde tijdstip hun tour starten. Je komt iedereen dan ook overal weer tegen. Het is natuurlijk niet voor niks één van de hoogtepunten van Zuid-Amerika.

 

Na de grensovergang vertrekken we de leegte in. Bergen die allerlei tinten rood en oranje kleuren maar ook meren die in alle kleuren van de regenboog verschijnen. Een wit meer, een blauw meer, een groen meer en misschien wel als hoogte punt het rode meer wat vol staat met flamingo’s. Bijzonder om deze beestjes te kunnen bekijken. Wisten jullie dat flamingo’s roze zijn door de brainshrimps die ze eten? Ook bezoeken we vandaag een natuurlijke heet water bron. Voor een paar duppies kun je even lekker opwarmen en dat is ook wel nodig want het waait hard en de wind is koud. We zijn blijf dat we onze snowboardjassen nog even niet naar huis hebben gestuurd.

Vandaag bereiken we ook direct al het hoogste punt van deze tour. Geisers op zo’n 4900 meter. En eerlijk gezegd maakten we ons daar een beetje zorgen over. Tijdens een eerder bezoek aan geisers op 4350 meter vlakbij San Pedro voelde ik me namelijk helemaal niet goed. Hoogteziekte is een gevaarlijke aandoening en moet je goed in de gaten houden. Blijf je zeurende hoofdpijn houden, duizeligheid, en kortademig, dan is het verstandig om weer te zakken in hoogte. Met die informatie in ons achterhoofd, een zak vol cocablaadjes vertrokken we die ochtend op hoop van zegen. Het bleek dat we toch al aardig aan de hoogte waren gewend want wij hadden beide nergens last van. Ja je merkt wel dat een bergje op toch wat moeizamer gaat, maar verder mogen we in onze handjes knijpen dat het allemaal goed gaat. Ik zou aanraden om eerste en paar dagen te acclimatiseren in San Pedro voordat je aan de tour naar Uyuni begint of El Tatio Geisers bezoekt. Neem de tijd, en doe alles een stapje rustiger aan. Forceren is funest.

De eerste nacht slapen we in een slaapzaal. De kokkinnen koken een lekkere maaltijd voor ons en na een warm kopje thee heeft niemand dan ook moeite om in slaap te vallen. Een nachtje op 4000 meter hoogte, dat doen we niet vaak! De volgende morgen zien we verschillende rotsformaties en meren. Wederom vol flamingo’s en we hebben geluk en spotten ook nog een groepje struisvogels. Oscar bereidt de lunch voor vanuit de achterbak van de jeep, en de llama’s komen nieuwsgierig een kijkje nemen. De rest van de dag maken we een hoop kilometers en komen we op tijd bij het Zout Hotel aan. Slim van Oscar want zo mogen wij de beste kamer kiezen. Het hotel is volledig van zout gebouwd. Zowel het bed als de tafels en stoelen in de eetzaal. ’s Avonds komt er een ietwat ondefinieerbaar stuk vlees op tafel maar Oscar maakt een hoop goed als hij een fles wijn tevoorschijn tovert. Slapen doen we weer als roosjes en ook een warme douche doet goed na twee dagen zonder.

De laatste dag gaat om 3 uur de wekker want we willen graag de zon zien opkomen vanaf de zoutvlakte. Save the best for last. In de auto val ik nog even in slaap en als ik wakker word zie ik helemaal niks. Heel in de verte wat bergen maar verder alleen maar een soort opengescheurde vlakte. Het deed me denken aan Verneukpan in Zuid-Afrika. Weten jullie nog meiden? Langzaamaan verscheen de gouden bol aan de horizon en verlichte deze de hele vlakte met een gouden gloed. Achter ons ligt het beroemde cactus eiland inmiddels in de spotlight van de zon. Een eiland midden in de zoutvlakte met, je raadt het al, een hele hoop cactussen. Als we bij de jeep terugkomen heeft Oskar inmiddels het ontbijt klaar. Na het ontbijt rijden we naar een afgelegen plek op de zoutvlakte en is het picture time. Waarom? De zoutvlaktes staan bekend om de grapjes die je met perspectief uit kunt halen. Doordat het zo vlak en eindeloos is kun je iemand heel groot of juist heel klein laten lijken. Laten we zeggen, de foto’s spreken voor zich. Iedereen was goed voorbereid en het éne creatieve idee na het andere kwam aan bod. Arme Oscar bracht de meeste tijd op de grond door om ons op allerlei vreemde manieren op de gevoelige plaat vast te leggen. Naast ons was een andere groep bezig, en ik moet eerlijk zeggen, het zag er ook wel een beetje suf uit.

Moe maar voldaan stapte weer in de auto voor een bezoek aan het eerste originele zouthotel, het eerbetoon aan de Dakar races, een trein kerkhof en het stadje Colchani, waar we duidelijk niet de eerste toeristen waren. Een hele markt geweid aan ons als toeristen. In ieder gevoel zo voelde het. Nog even lunchen met Oscar en dan is het tijd om afscheid te nemen.

Onze complimenten aan World White Travel, maar met name aan Oscar. Een man met passie voor z’n vak, in duidelijke tegenstelling tot veel van zijn collega’s. Hij ging graag in op de uitnodiging om ’s avonds bij ons aan tafel een biertje te komen drinken. De andere gidsen verdwenen naar buiten en zagen we de hele avond niet terug. Geïntrigeerd luisterde hij naar alle verhalen van ons als reizigers. Hij kan zijn oren niet geloven als wij hem grappige verhalen vertellen over de koala’s in Australië en het spektakel tijdens het lampionnenfestival in Thailand. Hij vraagt ons welk land we graag nog zouden willen bezoeken als geld geen rol zou spelen. Marc denkt even na en zegt dan vol overtuiging; Zuid-Afrika. Ik kies voor India. We stellen hem ook de vraag. Tot nu toe is hij alleen in Chili en Bolivia geweest, heeft hij wel al een keer de oceaan gezien, en dat was tevens ook zijn meest indrukwekkende ervaring. Waar hij het liefst naar toe zou willen? Zonder te aarzelen zegt hij “Disneylandia con mi hija. Naar Disneyland dus, met zijn dochtertje. Zijn dochtertje is acht jaar en dat is zijn grootste wens. Het geeft me kippenvel, wat aandoenlijk, en wat een lieve man!

Wij boekten de tour dus in San Pedro bij World White Travel. We betaalden voor de 3-daagse tour ongeveeer € 185,- per persoon. € 42,- is hiervan voor de Engelstalige gids, waar wij absoluut geen spijt van hebben gehad. Op deze manier wisten we in ieder geval waar we waren, en zeker als je een klein risico op hoogteziekte loopt is het fijn om te kunnen communiceren. Niet inclusief was het ticket voor het nationaal park in Bolivia wat  ongeveer €20,- per persoon kost, ook zijn snacks en water niet inclusief. Reis je vanuit Bolivia dan liggen de prijzen een stukje lager, en doe je de tour andersom.