Doen we het wel doen we het niet, dat is de vraag die ons al een tijd bezig houdt. Meer en meer spelen ook de woorden ‘het is nu of nooit’ door ons hoofd. Je geeft wat op maar je krijgt er ook wat voor terug. Al maanden knabbelt het gevoel van ultieme vrijheid aan ons. Gaan en staan waar je wil. Maar alles heeft een keerzijde want hoe fijn die vrijheid ook klinkt, je geeft er een hoop voor op. Een fijne baan, een leuk huis, en natuurlijk passen al die lieve mensen hier niet in onze rugzak.

En waarom doen we het dan toch?

In-the-end-we-only-regret-the-chances-we-didnt-take.-3

Precies om deze tegeltjes-wijsheid. Zo waar als een koe. We hoeven ons tegenover niemand te bewijzen. We doen wat we leuk vinden en zodra we er geen plezier meer aan beleven zijn we maar 12 uur vliegen verwijderd van ons burgerlijk bestaan in Nederland. Vinden we zo’n knoop doorhakken niet spannend? Jawel! Met knikkende knieën en klotsende oksels zeg ik mijn baan op, en ik krijg al een brok in m’n keel bij de gedachte aan het afscheid op Schiphol. Maar dit is wat we willen en dit is waar we voor gaan. Kom maar op met het avontuur. We nemen het met een korreltje zout.

Ik kan niet wachten tot…

  • We weer heerlijk kunnen genieten van de Balinese keuken
  • Ik het zonnetje voel op m’n gezicht
  • Ik elke ochtend in zee kan zwemmen voordat ik de dag begin
  • Duiken weer dagelijkse kost wordt
  • Ik misschien weer eens een poging tot surfen kan doen

De focus ligt op Indonesië. We leven met de dag, en morgen zien we verder.

Share: