We hebben de smaak te pakken en de Nieuw-Zeelandse wijnen hebben ons nog niet teleurgesteld. Nieuw-Zeeland is op de kaart gezet vanwege het Marlborough gebied waar de beroemde Sauvignon Blancs vandaan komen. Daar zijn we echter nog lang niet, en schijnt erg commercieel te zijn, dus tot die tijd vermaken wij ons prima met de wat kleinere wijngebieden. Hawke’s Bay is de grootste die we tot nu toe bezochten en ik kan jullie nu al verklappen, dit was misschien wel de beste tot nu toe. We proberen de krenten uit de pap te zoeken, en een pap zit nou eenmaal niet helemaal vol met krenten. Als dat wel zo zou zijn zouden de krenten niet zo bijzonder lekker zijn. En zo zien wij het ook, een paar krenten, en een hoop pap. Proef je met ons mee?

 

We beginnen bij Abbey Cellar een winery die zowel wijn als bier maakt. We krijgen een aardig idee van wat deze regio te bieden heeft, maar we zijn nog niet volledig overtuigd. Helaas is er geen mogelijkheid om het bier te proeven, maar de wijnen zijn lekker. Een prima begin van de dag.

IMG_8215

Indrukwekkende oprit van Sileni

We zetten de tocht voort naar Sileni, het oogt als een groot wijnhuis en de oprit is al redelijk indrukwekkend. We hebben nog niet eerder een groot wijnhuis bezocht waarvan je de wijnen bijvoorbeeld ook in de Nieuw-Zeelandse supermarkten kunt krijgen. Waar we vaak bij grotere wijnhuizen wat minder serieus worden genomen is dat hier gelukkig anders. Al gauw worden we uitgenodigd om een kijkje achter de schermen te nemen. De vrouw die ons rondleidt is verantwoordelijk voor het laboratorium. Interessant om te horen hoe een doodnormale dag voor haar er uitziet. Het staat er vol met tanks waar 50.000 liter wijn in gaat. We merken dus al snel dat dit geen klein boetiekwijngaardje is. Onze gids laat ons de kelders zien en vertelt dat zoals ze in Frankrijk juist zitten te springen om bepaalde schimmels in de kelders, ze daar in de “nieuwe wijnlanden” niks van moeten weten.

IMG_8201

Lab

We leren een hoop. Een groot wijnhuis als Sileni heeft verschillende labels en verschillende lijnen. In de verschillende lijnen zoals de standaard- en reservelijn zit zeker verschil in kwaliteit en het proces waarop de wijn gemaakt wordt, maar voor de verschillende labels wordt gewoon dezelfde wijn verkocht. Het enige verschil is het aantal dat wordt ingekocht door de consument. Hoe meer je koopt, des de goedkoper de wijn wordt, en voor elke prijscategorie wordt een ander label gebruikt. Raar maar waar. De wijnen zijn eigenlijk stuk voor stuk lekker. Meestal zijn we niet zo verzot op supermarktwijnen maar bij Sileni hebben we haast een hoop kunnen proeven en nu kunnen we die altijd terug vinden in de supermarkt…

 

IMG_8228

Tony en Kaye

Van de vriendelijke cellardoor manager Anne, krijgen we een aantal suggesties voor andere wijnhuizen. Voor haar springt er echter ééntje uit. De La Terre, een wijnhuis enigszins off the zogenoemde beaten track, maar volgens haar meer dan de moeite waard. Op deze manier proberen we eigenlijk onze route te plannen. We kiezen één wijngaard uit waar we een goed gevoel bij hebben en laten ons daarna leiden door wat de experts ons aanraden. Na inmiddels zo’n 35 verschillende wijnproeverijen in Nieuw-Zeeland te hebben gedaan, hebben we een hoop geleerd en worden we verwend en kieskeurig. Niet elke Nieuw Zeelandse Sauvignon Blanc smaakt even fantastisch, en zoals ik al eerder zei in dit stuk, we zijn nou eenmaal op zoek naar de krenten, en we bijten liever niet eerst door zure appels..

Bij De La Terre blijken we goed te zitten. Tony, de wijnmaker is een man naar ons hart.  Hij heeft samen met zijn vrouw de hele winery en een klein restaurantje gebouwd. Tony weet alles over wijn, en dat bedoel ik niet op een vervelende manier, maar op een gepassioneerde manier waardoor wij 2,5 uur lang aan zijn lippen hingen. Hij liet ons wel 10 verschillende wijnen proeven, waarvan de één nog lekkerder is dan de ander. Tony heeft zijn ervaring in verschillende beroemde wijngebieden opgedaan en het beste gebruikt om zijn eigen wijnen te maken. Alle flessen worden met de hand gelabeld en beschreven. Een bijzondere methode die hij gebruikt is het “uitputten” van de druiven. Hij vindt het belangrijk om de druivenranken op moeilijke grond te verbouwen, met weinig water waardoor de planten harder moeten werken, en de druif eigenlijk een soort van gestrest raakt. Hierdoor ontwikkel je een dikkere schil en een geconcentreerde smaak in de druif. Vrij uniek is ook zijn Blanc de Blanc, die hij vorig jaar voor het eerst zelf produceerde. Een Champagne (die geen Champagne genoemd mag worden omdat hij niet uit het Champagne gebied komt) die hij ook nog op de traditionele Franse wijze maakt. Hij vertelt ons een interessant verhaal over een medisch onderzoek wat is uitgevoerd op de druivensoort Tannat. Een bepaalde stof in deze druif verwijd je bloedvaten waardoor de kans op hart- en bloedaandoeningen aanzienlijk afneemt. Wouw, we leren hier in 2,5 uur meer over wijn dan de afgelopen 27 jaar! Als kers op de taart geeft Tony ons een halve fles van de Tannat wijn mee, hij kan de restjes immers niet zelf allemaal opdrinken zegt hij, en het is al sluitingstijd. Daar zitten we dan, voor ons autootje op een gratis camping vol met overjarige hippies en een fles van $70,- voor ons neus. Gelukkig hebben we bij Silini nog een potje Rillette en een Frans kaasjes kunnen scoren. Onze avond kan niet meer stuk! We proosten erop dat als Marc ooit z’n eigen zaak begint, we de wijnen van De La Terre gaan importeren.

IMG_8238

Proosten op De La Terre

We hebben de smaak van Hawke’s Bay aardig te pakken en besluiten de volgende ochtend op aanraden van Tony nog twee wijnhuizen te bezoeken. De eerste is Church Road. Dit is het wijnhuis waar Tony jarenlang de wijnmaker is geweest. Hij beweert zelfs dat zijn assistent van toen, hun huidige wijnmaker, betere wijnen maakt dan hijzelf. Wij betwijfelen dat, want op dit moment is Tony toch wel even onze wijnguru. Maar Church Road stelt ons niet teleur. Beccy weet een hoop over de wijnen. Het is wederom een vrij groot bedrijf die ook aan supermarketen levert, maar de kwaliteit doet er niet voor onder. Van peperdure wijnen tot makkelijke alledaagse wijntjes die beter in ons budget passen.

IMG_8247

Bek leert ons over de wijngebieden bij Church Road

De laatste op ons lijstje ligt een stuk verder richting de kust en richting Cape Kidnappers. Een natuurgebied waar verschillende vogelkolonies leven. Clearview. Dit is wederom een wat kleiner bedrijf, en doet een beetje boers aan. Een gezellig oude schuur met een knus restaurant erbij. De wijnranken staan dichtbij de zee waardoor het ziltige van de oceaan in de druif trekt. Hierdoor worden de Clearviewwijnen getypeerd. Alex vertelt interessant feitjes over de wijnen, en ook hier leren we weer een hoop. Een goede afsluiter van twee fantastische dagen in Hawke’s Bay.

IMG_8259

Ook Alex leert ons weer nieuwe dingen over wijn

Voor de foodies onder ons; Napier en Hastings zijn echt de moeite waard om te bezoeken als je van lekker eten houdt. Breng je binnenkort een bezoek? Hier twee tips:

  • De farmersmarket van Hawke’s Bay. Elke zondag vindt in Hastings de grootste Farmersmarket van het land plaats. Alle lokale ondernemers hebben hier een plaatje. Van wijnen, tot groente en fruit, en van vers gebakken brood tot de beste koffie. Heb je weinig tijd in Hawke’s Bay dan is dit de ideale plek om te proeven waar het hier allemaal om gaat.
  • New World in Greenmeadows Potato top pie. In 2015 is deze pie tot de beste pie van het land uitgeroepen. Niet slecht voor een supermarkt! De pie is gevuld met gehakt en is afgedekt met een romige laag aardappelpuree. Zeker het proberen waard

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Share: