Het is tijd voor een nieuwe bestemming, één waarvan we allebei niet hadden gedacht dat we daar ooit zouden komen. Het meest afgelegen eiland op aarde. Een eiland wat ik voornamelijk ken uit de Donald Duck en van Super Mario. Paaseiland. Graag neem ik jullie mee op een virtuele tour over dit mysterieuze eiland.

Even een stukje geschiedenis om een idee te krijgen van wat zich hier heeft afgespeeld. Paaseiland werd in 1722 ontdekt op, je raadt het al, Paaszondag wat dan ook de naam van het eiland verklaart. De in de volksmond is het overigens Rapa Nui. En ja ook hier was het een Nederlander die het eerst voet zette op Paaseiland. De bekende Moai beelden zijn hier ooit door de Polynesische bevolking gebouwd maar niemand weet precies hoe ze dit hebben klaargespeeld. Er zijn verschillende speculaties maar niemand weet het zeker. Het eiland is net zo groot als Texel. En in drie dagen kun je de meeste hoogtepunten bekijken.

Bij aankomst na een nachtvlucht worden we enigszins teleurgesteld als er, nadat we twee uur in de rij hebben gestaan bij de douane en de koffers, niemand van het hostel op ons staat te wachten. Alle andere passagiers worden opgewacht met een bloemenkrans en naar hun hotel gebracht. Dit hadden wij ook afgesproken, maar na een nachtje slaap gemist te hebben staat er niemand. Achteraf bleek het een misverstand, en dacht de receptioniste van ons hostel dat we ’s avonds pas aan zouden komen. Gelukkig was een taxi snel geregeld en bleek ons hostel niet ver te zijn. Dit keer gaan we flink vooruit in de tijd want we hebben immers de daggrens tussen Nieuw-Zeeland en Tahiti al gepasseerd. Dat betekent een nog korter nachtje en een nog grotere jetlag. We voelen ons wat katterig en als we de eerste prijzen voor flessen water en snacks in de winkeltjes zien zakt de moed ons een beetje in de schoenen. Maar dit is een plek waar je waarschijnlijk maar één keer komt en we gaan er het beste van maken. Diezelfde middag regelen we een scootertje voor de komende twee dagen, en na onze eerste Empanada op Zuid-Amerikaans grondgebied kunnen we de wereld weer aan.

Paaseiland behoort tot Chili en er wordt dus Spaans gesproken. Ergens hadden we gehoopt dat de lokale mensen een enkel woordje Engels zouden spreken, maar dat valt tegen. Spaans it is. Marc spreekt de taal goed genoeg om in ieder geval iets te kunnen bestellen en om de weg te vragen. Het antwoord klinkt helaas nog vaak als abakadabra. Des te meer reden om dit zo snel mogelijk te gaan verbeteren.

Diezelfde avond maken we kennis met de eerste Moai beelden. Vlak bij de hoofdstad Hanga Roa, of moet ik zeggen hoofddorp ligt Ahu Tahai. De zon gaat onder achter de beelden en een betere kennismaking kunnen we niet wensen. De zon zakt in de zee en het lijkt alsof de beelden over het eiland waken. Al snel vergeten we de rest van de dag en kijken we uit naar morgen.

De volgende ochtend vertrekken we vroeg en rijden we de (enige) route langs de kust. Zodra je Hanga Roa uit bent, lijkt het eiland compleet leeg. Een prachtige weg langs de wilde kustlijn die me een beetje aan Bretagne doet denken. Een eeste stop is bij een krater. Prachtig groen, met een eigen microklimaat. Onderweg zien we een enkel huisje maar het is voornamelijk heerlijk rustig. Het eiland lijkt op toeristen te runnen, maar of de lokale bevolking daar nou zo blij mee is, is de vraag. In Hanga Roa zien we meerdere hutjes waarvan het erop lijkt dat de mensen in opstand zijn gekomen. Ook merk je dat de lokale mensen niet altijd even vriendelijk zijn. De reden lijkt logisch. Elk jaar bezoeken meer en meer mensen Paaseiland, en de resources van het eiland kunnen het simpelweg moeilijk hanteren. Het afval kan geen kant op en ook overbevissing is een probleem. Niet zo gek dat niet alle lokale bevolking staat te juichen als er weer een nieuw vliegtuig arriveert.

 

Onderweg zijn veel van de beelden gesneuveld, voorovergevallen/geduwd of afgebroken. Nog steeds bijzonder om te zien en al snel vragen we ons af wat hier in godsnaam heeft afgespeeld. Rond het middaguur komen we bij Ahu Akivi. Een vulkaan waar in de groene vallei tientallen Moai nog in takt staan. In een uurtje wandelen we langs alle beelden, en we beginnen het steeds meer te voelen. En het lijkt bijna of we zelf door Super Mario World lopen. Zeker als één van de lokale gidsen ons op de zon wijst waar een soort regenboog aura om heen zit. Wie ooit Super Mario op de Nintendo 64 heeft gespeeld herinnert zich misschien het bonuslevel nog waar je door de regenboogcirkel moest vliegen. Nou zo voelde wij ons ook even.

Hierna bezoeken we Ahu Tongariki waar maar liefst vijftien beelden op een rij staan. Deze site is populair tijdens de zonsopkomst, waar de zon achter de beelden uit de zee verschijnt. Dit bewaren we voor de volgende dag want vanmorgen hadden we de extra uurtjes slaap echt even nodig, en het leek ook te regenen toen onze wekker om 5 uur ging. We besloten ons nog even om te draaien.

We vervolgen de route richting één van de weinige strandjes op Paaseiland. Bij de ingang staan een aantal Moai te waken over het stralend witte strand.

Als je zo op een scootertje over het eiland rondrijdt besef je steeds meer hoe ver weg je van de bewoonde wereld bent. De zee zie je aan alle kanten om je heen, en het vaste land is zeker 3800 km van ons vandaan. Dit gevoel in combinatie met het mysterie van de Moai beelden is onbeschrijfelijk.

Rapa Nui is in z’n geheel Unesco Erfgoed, en het hele eiland is dan ook een nationaal park. Bij aankomst op het vliegveld kun je nog voordat je door de douane gaat voor $60,- (USD) een entree ticket kopen voor alle sites. Deze is 5 dagen geldig vanaf het moment dat je de eerste site bezoekt.

Accommodatie

Ook op Paaseiland kun je alle kanten op. Van campings tot hostel, en van middenklasse hotels tot 5-sterren hotels. Je kunt duidelijk zien dat het toerisme nog steeds groeit. Wij kozen voor een hostel voor zo’n €55,- per nacht. Dit betekent een krakkemikkige maar schone kamer, een gedeelde badkamer met een koude douche, maar wel weer een prima ontbijtje elke ochtend. De receptioniste spreekt aardig Engels maar heeft niet echt zin om ons op weg te helpen met aanbevelingen voor een scooterverhuur bedrijfje. De locatie van Hostel Petero Atamu Is prima, maar de service is ver te zoeken helaas. Dit merken we eigenlijk bij de meeste bedrijfjes. Men zit niet te wachten op zoveel toeristen. Wat ons betreft viel het eigenlijk wel mee met de aantallen. Het ligt natuurlijk ontzettend afgelegen maar in vergelijking met andere wereldwonderen die wij bezochten zoals de Chinese Muur of Angkor Wat zie je hier bij elke site slechts een handje vol mensen. Maar de effecten spreken voor zich en we beginnen het steeds beter te begrijpen. Onderweg kwamen we op de zuidelijke punt van Hanga Roa ook een camping tegen. Prachtig gelegen, en prima geregeld. Bij aankomst staat je tentje al klaar en ook slaapzakken zitten hierbij inbegrepen. Achteraf gezien misschien zelfs een beter optie dan een hostel, al kan ik me voorstellen dat het daar ook flink kan waaien. Het uitzicht was in ieder geval fantastisch.

Eten en drinken

Ons vakgebied, maar op Paaseiland zijn we even twee dagen in staking gegaan. Zodra we het eerste supermarktje inliepen en we de zeer beperkte voorraad verlept groente en fruit zagen liggen, waren we er vrij snel over uit. Een culinair hoogstandje gaan we hier toch niet vinden. Normaal willen we alles proberen, maar hier was het gewoon geen optie. Restaurants zijn ontzettend duur, de service is slecht, en de kwaliteit van het eten was voor ons niet weggelegd. We vonden een aardig bakkerijtje waar de Empanadas goed en redelijk betaalbaar waren (€3,-), maar verder hadden we nog wat spulletjes bij ons vanuit Nieuw-Zeeland en besloten we het maar even twee dagen op noedels te moeten redden. Ver weggestopt in een supermarktje vonden we een zakje gemengde diepvriesgroente en een banaan, maar verder was het niet veel soeps. Ook het water in de winkels was schaars en duur. (€2,50 voor 1,5 liter) Het water uit de kraan is drinkbaar maar niet erg lekker. Voor een flesje bier betaal je ook al snel €3,- in de supermarkt. Vanuit Nieuw-Zeeland hadden we nog een flesje wijn meegenomen. Op de laatste avond aten we nog even snel bij Club Sandwich, wat een redelijke prijs/kwaliteit verhouding had.

Vliegen naar Paaseiland

Er zijn twee manieren om op Paaseiland te komen en dat is per vliegtuig of per cruiseschip. Wij zijn vanuit Tahiti gevlogen wat zo’n 5 uur vliegen is. De andere optie is vanuit Santiago, Chili. Wat ook neerkomt op 5 uur. Een retourtjes vanuit Santiago zijn er vanaf €700,-

Dag budget

Wij brachten in totaal iets meer dan twee dagen op Paaseiland door. We kwamen eind van de middag aan en twee nachten later vertrokken we begin van de avond weer. We betaalden eenmalig de €60,- voor het Nationale Park per persoon, en gemiddeld gaven we zo’n €30,- per dag aan eten en drinken uit. (hiervan zijn we dus maar één keer ergens wezen eten, en dat was ook alleen een snackje) De scooter kostte €28,- per dag. Gemiddeld komen we dan op ongeveer €90,- per persoon per dag uit. Een flinke klap geld, maar gelukkig konden we in twee dagen alles zien wat we wilden zien.

Paaseiland is absoluut de moeite waard. Het mysterieuze en het afgelegen gevoel is niet te beschrijven. Helaas is het wel direct een grote hap uit het budget, zeker als je op en neer vanuit Santiago vliegt. Op de manier hoe wij Paaseiland hebben bezocht (vanuit Tahiti, onderweg naar Santiago) zouden we het iedereen aanraden, maar vlieg je op en neer vanuit Santiago, dan weet ik niet of de kosten afwegen tegen de ervaring. Uiteraard is dit geheel persoonlijk, en wij zijn in ieder geval  heel erg blij dat we dit hebben mogen mee maken.

Zou jij Paaseiland graag bezoeken?